Op dit dubbelalbum staan louter standards maar toch is dit een geweldig album en dat komt door de virtuositeit van Vibrafonist Steve Nelson (1954, Pittsburgh, Pennsylvania) en de superieure begeleiding van een Nederlands top duo, Joris Teepe op de contrabas en good old Eric Ineke op het slagwerk. En dan is er niet te vergeten de geweldige geluidskwaliteit, zelden zo’n heldere en zuivere opname gehoord ! Het is niet uniek een trio met vibrafoon, bas en drums, zo was er The Traveller van Khan Jamal op Steeplechase uit 1986, maar meestal is er sprake van een grotere groep vaak met ook een piano.

Het album begint met “Bag’s Groove” het handelsmerk van Milt Jackson, een van de grootste vibrafonisten, gedurfd maar geslaagd door de excellente vertolking. Het feit dat het Modern Jazz Quartet met Milt Jackson maar met één lp in mijn collectie vertegenwoordigt is, zegt eigenlijk genoeg, de heren traden op in smoking en hun muziek was een soort van beschaafde vorm van jazz als een tegenhanger van de bebop en andere modernere vormen van jazz, in de jaren ’50 was er wel meer aan de hand in de jazz. Des te verrassender om deze Steve Nelson te horen met een uitermate swingende versie van deze klassieker. Zoals gezegd horen we hier allemaal klassiekers maar mede door de uitermate swingende en moderne begeleiding klinkt het als nieuw en vaak beter dan de originele versies ondanks de grote namen die daaraan zijn verbonden, maar de tijd staat niet stil en de versies van nu klinken vaak niet alleen beter qua geluidskwaliteit maar ook door de moderne inzichten in de jazz. Ik ga niet alle 15 composities hier doornemen maar pik er een paar juweeltjes uit.

Het alom bekende “Body and Soul” uit 1930 van Johnny Green, overigens het jazznummer met het grootste aantal opnames door verschillende artiesten, deze versie is een melodieus meesterwerkje. “Ceora” is minder bekend het is van Lee Morgan en te vinden op het album Cornbread een van de beste stukken op dit album wat mij betreft, kristalhelder en de ritmesectie wederom geweldig ! “Lady be Good” van George Gershwin kan niet stuk natuurlijk met zijn prachtige melodie. Als Monk adept is “Well you Needn’t” natuurlijk een van mijn favorieten, het swingt als dartelt een veulen in de wei. Het album wordt afgesloten met weer zo’n tijdloze klassieker “Satin Doll”van Ellington en Strayhorn. Kortom een echte aanrader dit album waarin een vijftiental klassiekers echt nieuw leven worden ingeblazen door dit fenomenale trio met een grote Nederlandse inbreng.

Jan van Leersum.